Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Goodness and Sports

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 42 - 52, 30.08.2020

Öz

Today, goodness is only perceived as help done to others. Goodness is not only done as financial help. Goodness is the act of presenting and sharing goodness and kindness to individuals themselves, the immediate circle and all the society. One of the phenomena individuals can present to themselves and societies is exercise and sports. Sports activities are conducted to achieve various aims in all societies. Sports activities are matters that are talked and discussed by the public in the entire world as well as bringing forward in social media. In studies, the aims of participating in sports activities vary depending on societies and individuals. The aims to conduct sports activities include aims such as conducting sports activities as a profession, improving and maintaining health, utilizing free time positively, revealing stress and becoming psychologically well, creating a circle of friends, working and improving professional efficiency and socializing. Today, according to the World Health Organization, approximately 60% of the world population does not do the suggested minimum daily physical activity. All around the world, health problems based on and related to immobility create threats to public and individual health. One of the elements that create the state of physical, psychological and social goodness in individuals is sports and exercise activities. All of the activities conducted for sports and exercise purposes possess values such as goodness, kindness, happiness, responsibility and sharing. Along with sports activities, it is possible to have a healthy and pretty body by being physically active. Getting rid of stress and a stressful environment, even for a short while, and relaxing, gaining a sense of achievement and feeling confident are seen as psychological supports of sports. Social association, friendship relations, socializing and forming a democratic society can be stated as social effects and benefits of sports. This study, which was conducted within this framework, is a qualitative study and a theoretical study prepared as a result of the literature review. It was conducted to indicate that sports are a phenomenon that maintains good and a state of goodness. Accordingly, doing sports is perceived as doing good by individuals for themselves physically and societies.

Kaynakça

  • Akandere, M, Baştuğ, G, Akdoğan, Z. (2009). Erkek Maratoncularda Sosyal Çevre ve Ekonomik Durumun Spora Yönelmeye Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 459-466.
  • Alpaslan A.H. (2012), Ergen Ruh Sağlığı ve Spor, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Kocatepe Tıp Dergisi, 13: 181-185.
  • Berk, P.M. (2010). Letting The Light İn: Transforming Your Pain İnto Power. U.S.A Llewellyn Publications; 1 Edition.
  • Bozkurt, E, Erdoğan, R. (2019). Sınıf Öğretmenlerinin Beslenme Alışkanlıklarının İncelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 13 (19) , 75-94.
  • Canan, F, Ataoğlu, A. (2010). Anksiyete, Depresyon Ve Problem Çözme Becerisi Algısı Üzerine Düzenli Sporun Etkisi. Anatolian Journal Of Psychiatry, 11, 38-43.
  • Çelik, Ş. (2009). İyilik Eğitimi, 1. Ulusal İyilik Sempozyumu, Sözel Bildiri, Bildiri Kitabı, 20-21 Haziran, Elazığ Milli Eğitim Müdürlüğü Yayınları No:1 Elazığ.
  • Ceren, D, Canpolat, E, (2013). İlköğretim 7. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarındaki Atatürk Teması Metinlerinin Değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(4), 1399-1418.
  • Çetin, N. (2012). Toplum Sağlığı İçin, Nerede Niçin Nasıl Spor Yapılır. Hakan Yayınevi, Ankara.
  • Çoban, A. (2013). İlköğretim Sürecinde İyilik Kavramının Değerlendirilmesi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(3), 116-124.
  • Corbin, C.B, Welk, G.J, Corbin, W.R, Welk, K. (2006). Concepts Of Fitness And Wellness (5th Ed.). St. Louis: Mcgraw-Hill Higher Education.
  • Demirbolat, A. (1988). Toplum ve Spor. Kadıoğlu Matbaası, Ankara.
  • Dogan, T. (2006), Üniversite Öğrencilerinin İyilik Halinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), 30 (30) 120-129.
  • Doğan, T. (2016). Psikolojik Belirtilerin Yordayıcısı Olarak Sosyal Destek Ve İyilik Hali. Türk Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 30-44.
  • DSÖ (2018) Reducing Risks, Promoting Healthy Life. The World Health Report. http://www. who.int/whr/2002/chapter4/en/index4.html.
  • Edwards, S. (2002). Physical Exercise And Psychological Wellness. International Journal of Mental Health Promotion, 4(2), 40-46.
  • Er, G, Çamlıyer, H, Çobanoğlu, G, Er, N. (1999). Spor Etkinliklerinin Çocuk Ve Ergenlerde Davranış ve Sosyal Gelişim Üzerine Etkileri. BESBD, 3(3), 29–38.
  • Erkal, M.E. (1999), Sosyolojik Açıdan Spor, Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı, Kutsun Matbaacılık İstanbul.
  • Erkan, N. (1998). Yaşam Boyu Spor. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Erol, N, Kılıç, C, Ulusoy, M, Keçeci, M, Simsek, Z. (1998). Türkiye Ruh Sağlığı Profili Raporu. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlügü. Ankara.
  • Fişek K., (1999), Dünyada Ve Türkiye De Spor Yönetimi. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Fişek, N. (1985). Halk Sağlığına Giriş, Ankara: H.Ü. Dünya Sağlık Örgütü Hizmet Araştırma ve Araştırıcı Yetiştirme Merkezi Yayını No. 2, Çağ Matbaası, Ankara.
  • Fox, K.R. (1999).The İnfluence Of Physical Activity On Mental Well-Being. Public Health Nutr, 2(3A), 411-418.
  • Güngör E., (2000). Değerler Psikolojisi Üzerine Araştırmalar, Ötüken Yayınevi, İstanbul.
  • Horton, B.W, Snyder, C.S. (2009). Wellness: Its İmpact On Student Grades And İmplications For Business. Journal of Human Resources in Hospitality and Tourism, 8, 215-233.
  • https://paratic.com/spirituel-ne-demek-spiritualizm-nedir/ 12.03.2020.
  • İnal, A.N. (2000). Beden Eğitimi Ve Spor Bilimine Giriş. Desen Ofset, Konya.
  • Karadağ, M, Erdoğan, R. (2017). Masa Tenisi Ve Kort Tenisi Oynayan Öğrencilerin Bazı Fiziksel Parametrelerinin Karşılaştırılması. Turkiye Klinikleri Journal of Sports Sciences, 9(3), 118-123.
  • Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayınları, Ankara.
  • Keten, M. (1993). Türkiye'de Spor. Polat Ofset, Ankara.
  • Kılcıgil, E. (1998).Sosyal Çevre-Spor İlişkileri, Teori ve Elit Sporculara İlişkin Bir Uygulama. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Koçak, F, Tuncel, F, Tuncel, S. (2013). Sporda Sürdürülebilirliğin Boyutlarının Belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 11 (2), 113-129.
  • Korkut-Owen, F. ve Owen, D.W. (2012).İyilik Hali Yıldızı Modeli, Uygulanması Ve Değerlendirilmesi, Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 3(9), 24-33.
  • Küçük, V, Koç, H. (2003). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan Ve Spor İlişkisi. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 1-11.
  • Madge, J. (1965). The Tools of Science An Analytical Description of Social Scince Techniques. Anchor Books Doubleday and Comp.
  • Metheny, E. (1969). This “Thing” called Sport. Journal of Health, Physical Education, Recreation, 40(3), 59-62.
  • Miller, G, Foster, L.T. (2010). Critical Synthesis of Wellness Literature. Victoria, Faculty of Human and Social Development, University of Victoria. Mirzeoğlu, N. (2011). Bilim Temelleri, Spor Bilimlerine Giriş. Spor Yayınevi, Ankara.
  • Myers, J. E., Sweeney, T. J, Witmer, J. M. (2000). The wheel of wellness counseling for weııness: a holistic model for treatmentplanning. Journal of Counseling and Development, 78(3), 251-266.
  • Myers, J.E, Sweeney, T.J. (2004). The indivisible self: An evidence-based model of wellness. Journal of Individual Psychology, 60, 234-244.
  • Myers, J.E. and Williard, K., (2003). Integrating spirituality into counselor preparation: A developmental, wellness approach. Counseling and Values, 47, 142-155.
  • Needman, B.L, Crosnoe, R. (2005). Overweight status and depressive symptoms during adolescence. Journal of Adolesence Health,36, 48-55.
  • Owen, F.K, Çelik, N.D. (2018). Lifelong Healthy Lifestyle and Wellness. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 10(4):440-453.
  • Pekçetin, S, İnal, Ö. (2018). Düzenli Fiziksel Egzersizin Üniversite Öğrencilerinin İyilik Haline Etkisi. H.Ü. Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 5(2),31-39.
  • Şeker, K, Demirtaş, Z. (2009), Okul Çevre İşbirliği Kapsamında Ailelerde İyilik Bilincinin Geliştirilmesi, 1. Ulusal İyilik Sempozyumu, Sözel Bildiri, Bildiri Kitabı, 20-21 Haziran, Elazığ Milli Eğitim Müdürlüğü Yayınları No:1 Elazığ.
  • Stephens, T. (1988). Physical Activity And Mental Health İn The United States And Canada: Evidence From Four Population Surveys. Preventive Medicine 17(1), 35- 47.
  • Sunay. H. (2010). Sporda Organizasyon. Gazi Kitapevi, Ankara.
  • Tel, M. (2010), Bireysel Egzersizler. Elazığ Belediyesi Spor Kitaplığı Serisi, Elazığ.
  • Türk Dil Kurumu. (1988) Türkçe Sözlük-I. Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
  • Verhagen, E, Engbers, L. (2009). The Physical Therapist’s Role İn Physical Activity Promotion. British Journal of Sports Medicine, 43(2), 99 –101.
  • Westgate, C.E. (1996). Spiritual Wellness And Depression. Journal of Counseling and Development, 75(1), 26-35.
  • Witmer, J.M, Sweeney, T.J. (1992). A holistic model for wellness and prevention over life span. Journal Of Counseling &, Development, 71(2),140-148.
  • Yaman, H. (2011). Sağlık Temelleri, Spor Bilimlerine Giriş. Spor Yayınevi, Ankara.
  • Yaman, M, Coşkuntürk, O.S, Hergüner, G. (1993). Stretching. (Yaz: Bob ve Jean Anderson) Kılıçarslan Matbaacılık, Ankara.
  • Yamaner, F. (2001). Beden Eğitimi Ve Sporda Temel İlkeler. Ekin Yayınevi, Bursa.
  • Yetim, A. (2000). Sporun Sosyal Görünümü. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5(1), 63-72.
  • Yıldırım, A, Şimşek, N. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık. Ankara.
  • Zorba, E. (2010). Herkes İçin Yaşam Boyu Spor. Herkes İçin Spor Federasyonu Yay, Ankara.
  • Zorba, E. (2012). Herkes İçin Yaşam Boyu Spor, Herkes İçin Spor Federasyonu Yayınları, Ankara.

İyilik ve Spor

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 42 - 52, 30.08.2020

Öz

İyilik günümüzde sadece başkasına yapılan yardım olarak algılanmaktadır. İyilik sadece maddi yardım olarak yapılmaz. İyilik, bireyin kendine, yakın çevresine ve tüm topluma iyilik ve güzellik sunması ve paylaşmasıdır. Bireyin kendine ve topluma sunacağı sosyal olgulardan biride egzersiz ve spordur. Spor etkinlikleri tüm toplumlarda çeşitli amaçları gerçekleştirmek için yapılmaktadır. Spor etkinlikleri tüm Dünya’da halkın konuştuğu, tartıştığı ve sosyal medya da gündeme getirdiği bir konudur. Araştırmalarda spor etkinliklerine katılma amaçları toplumlarda ve bireylerde farklılık göstermektedir. Bu amaçlar; meslek olarak spor, sağlığı elde etme ve devam ettirme, boş zamanları olumlu değerlendirme, stres atma ve psikolojik iyi olma, arkadaş ortamı oluşturma, farkındalık yaratma, çalışma ve iş verimini arttırma, sosyalleşmek gibi nedenlerle sportif aktiviteler yapılmaktadır. Bugün Dünya Sağlık Örgütüne göre dünya nüfusunun yaklaşık % 60'ı önerilen günlük minimum fiziksel aktiviteyi yapmadığı belirtmiştir Tüm dünyada hareketsizliğe bağlı ve ilişkili sağlık sorunları toplum ve birey sağlığı için tehdit oluşturmaktadır Bireylerde fiziksel, ruhsal ve toplumsal iyi olma halini oluşturan, sağlayan etmenlerden biri spor ve egzersiz aktiviteleridir. Spor ve egzersiz amaçlı yapılan aktivitelerin tümünde bir iyilik, güzellik, mutluluk, sorumluluk, paylaşmak gibi değerler hâkimdir. Yapılacak sportif aktivitelerle birlikte fiziksel olarak aktif, sağlıklı ve güzel bir vücuda sahip olmak mümkündür. Stresten ve stresli bir ortamdan kısa sürede olsa ayrılmak ve rahatlamak, başarma duygusu kazanmak, kendine güven duymak sporun psikolojik destekleri arasında görülmektedir. Sosyal birliktelik, arkadaşlık ilişkileri, sosyalleşme, demokratik bir toplum oluşturmakta sporun sosyal etkisi ve yararları olarak sıralanabilir. Bu kapsamda ele alınan bu araştırma nitel bir araştırma olup literatür çalışması sonucu hazırlanan teorik bir çalışmadır. Sporun bir iyilik ve iyilik halini devam ettiren bir olgu olduğunu belirtmeye yönelik olarak yapılmıştır. Bu bağlamda spor yapmak, bireyin fiziksel olarak kendisine ve topluma iyilik yapması olarak algılanmalıdır.

Kaynakça

  • Akandere, M, Baştuğ, G, Akdoğan, Z. (2009). Erkek Maratoncularda Sosyal Çevre ve Ekonomik Durumun Spora Yönelmeye Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 459-466.
  • Alpaslan A.H. (2012), Ergen Ruh Sağlığı ve Spor, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Kocatepe Tıp Dergisi, 13: 181-185.
  • Berk, P.M. (2010). Letting The Light İn: Transforming Your Pain İnto Power. U.S.A Llewellyn Publications; 1 Edition.
  • Bozkurt, E, Erdoğan, R. (2019). Sınıf Öğretmenlerinin Beslenme Alışkanlıklarının İncelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 13 (19) , 75-94.
  • Canan, F, Ataoğlu, A. (2010). Anksiyete, Depresyon Ve Problem Çözme Becerisi Algısı Üzerine Düzenli Sporun Etkisi. Anatolian Journal Of Psychiatry, 11, 38-43.
  • Çelik, Ş. (2009). İyilik Eğitimi, 1. Ulusal İyilik Sempozyumu, Sözel Bildiri, Bildiri Kitabı, 20-21 Haziran, Elazığ Milli Eğitim Müdürlüğü Yayınları No:1 Elazığ.
  • Ceren, D, Canpolat, E, (2013). İlköğretim 7. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarındaki Atatürk Teması Metinlerinin Değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(4), 1399-1418.
  • Çetin, N. (2012). Toplum Sağlığı İçin, Nerede Niçin Nasıl Spor Yapılır. Hakan Yayınevi, Ankara.
  • Çoban, A. (2013). İlköğretim Sürecinde İyilik Kavramının Değerlendirilmesi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(3), 116-124.
  • Corbin, C.B, Welk, G.J, Corbin, W.R, Welk, K. (2006). Concepts Of Fitness And Wellness (5th Ed.). St. Louis: Mcgraw-Hill Higher Education.
  • Demirbolat, A. (1988). Toplum ve Spor. Kadıoğlu Matbaası, Ankara.
  • Dogan, T. (2006), Üniversite Öğrencilerinin İyilik Halinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), 30 (30) 120-129.
  • Doğan, T. (2016). Psikolojik Belirtilerin Yordayıcısı Olarak Sosyal Destek Ve İyilik Hali. Türk Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 30-44.
  • DSÖ (2018) Reducing Risks, Promoting Healthy Life. The World Health Report. http://www. who.int/whr/2002/chapter4/en/index4.html.
  • Edwards, S. (2002). Physical Exercise And Psychological Wellness. International Journal of Mental Health Promotion, 4(2), 40-46.
  • Er, G, Çamlıyer, H, Çobanoğlu, G, Er, N. (1999). Spor Etkinliklerinin Çocuk Ve Ergenlerde Davranış ve Sosyal Gelişim Üzerine Etkileri. BESBD, 3(3), 29–38.
  • Erkal, M.E. (1999), Sosyolojik Açıdan Spor, Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı, Kutsun Matbaacılık İstanbul.
  • Erkan, N. (1998). Yaşam Boyu Spor. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Erol, N, Kılıç, C, Ulusoy, M, Keçeci, M, Simsek, Z. (1998). Türkiye Ruh Sağlığı Profili Raporu. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlügü. Ankara.
  • Fişek K., (1999), Dünyada Ve Türkiye De Spor Yönetimi. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Fişek, N. (1985). Halk Sağlığına Giriş, Ankara: H.Ü. Dünya Sağlık Örgütü Hizmet Araştırma ve Araştırıcı Yetiştirme Merkezi Yayını No. 2, Çağ Matbaası, Ankara.
  • Fox, K.R. (1999).The İnfluence Of Physical Activity On Mental Well-Being. Public Health Nutr, 2(3A), 411-418.
  • Güngör E., (2000). Değerler Psikolojisi Üzerine Araştırmalar, Ötüken Yayınevi, İstanbul.
  • Horton, B.W, Snyder, C.S. (2009). Wellness: Its İmpact On Student Grades And İmplications For Business. Journal of Human Resources in Hospitality and Tourism, 8, 215-233.
  • https://paratic.com/spirituel-ne-demek-spiritualizm-nedir/ 12.03.2020.
  • İnal, A.N. (2000). Beden Eğitimi Ve Spor Bilimine Giriş. Desen Ofset, Konya.
  • Karadağ, M, Erdoğan, R. (2017). Masa Tenisi Ve Kort Tenisi Oynayan Öğrencilerin Bazı Fiziksel Parametrelerinin Karşılaştırılması. Turkiye Klinikleri Journal of Sports Sciences, 9(3), 118-123.
  • Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayınları, Ankara.
  • Keten, M. (1993). Türkiye'de Spor. Polat Ofset, Ankara.
  • Kılcıgil, E. (1998).Sosyal Çevre-Spor İlişkileri, Teori ve Elit Sporculara İlişkin Bir Uygulama. Bağırgan Yayınevi, Ankara.
  • Koçak, F, Tuncel, F, Tuncel, S. (2013). Sporda Sürdürülebilirliğin Boyutlarının Belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 11 (2), 113-129.
  • Korkut-Owen, F. ve Owen, D.W. (2012).İyilik Hali Yıldızı Modeli, Uygulanması Ve Değerlendirilmesi, Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 3(9), 24-33.
  • Küçük, V, Koç, H. (2003). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan Ve Spor İlişkisi. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 1-11.
  • Madge, J. (1965). The Tools of Science An Analytical Description of Social Scince Techniques. Anchor Books Doubleday and Comp.
  • Metheny, E. (1969). This “Thing” called Sport. Journal of Health, Physical Education, Recreation, 40(3), 59-62.
  • Miller, G, Foster, L.T. (2010). Critical Synthesis of Wellness Literature. Victoria, Faculty of Human and Social Development, University of Victoria. Mirzeoğlu, N. (2011). Bilim Temelleri, Spor Bilimlerine Giriş. Spor Yayınevi, Ankara.
  • Myers, J. E., Sweeney, T. J, Witmer, J. M. (2000). The wheel of wellness counseling for weııness: a holistic model for treatmentplanning. Journal of Counseling and Development, 78(3), 251-266.
  • Myers, J.E, Sweeney, T.J. (2004). The indivisible self: An evidence-based model of wellness. Journal of Individual Psychology, 60, 234-244.
  • Myers, J.E. and Williard, K., (2003). Integrating spirituality into counselor preparation: A developmental, wellness approach. Counseling and Values, 47, 142-155.
  • Needman, B.L, Crosnoe, R. (2005). Overweight status and depressive symptoms during adolescence. Journal of Adolesence Health,36, 48-55.
  • Owen, F.K, Çelik, N.D. (2018). Lifelong Healthy Lifestyle and Wellness. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 10(4):440-453.
  • Pekçetin, S, İnal, Ö. (2018). Düzenli Fiziksel Egzersizin Üniversite Öğrencilerinin İyilik Haline Etkisi. H.Ü. Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 5(2),31-39.
  • Şeker, K, Demirtaş, Z. (2009), Okul Çevre İşbirliği Kapsamında Ailelerde İyilik Bilincinin Geliştirilmesi, 1. Ulusal İyilik Sempozyumu, Sözel Bildiri, Bildiri Kitabı, 20-21 Haziran, Elazığ Milli Eğitim Müdürlüğü Yayınları No:1 Elazığ.
  • Stephens, T. (1988). Physical Activity And Mental Health İn The United States And Canada: Evidence From Four Population Surveys. Preventive Medicine 17(1), 35- 47.
  • Sunay. H. (2010). Sporda Organizasyon. Gazi Kitapevi, Ankara.
  • Tel, M. (2010), Bireysel Egzersizler. Elazığ Belediyesi Spor Kitaplığı Serisi, Elazığ.
  • Türk Dil Kurumu. (1988) Türkçe Sözlük-I. Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
  • Verhagen, E, Engbers, L. (2009). The Physical Therapist’s Role İn Physical Activity Promotion. British Journal of Sports Medicine, 43(2), 99 –101.
  • Westgate, C.E. (1996). Spiritual Wellness And Depression. Journal of Counseling and Development, 75(1), 26-35.
  • Witmer, J.M, Sweeney, T.J. (1992). A holistic model for wellness and prevention over life span. Journal Of Counseling &, Development, 71(2),140-148.
  • Yaman, H. (2011). Sağlık Temelleri, Spor Bilimlerine Giriş. Spor Yayınevi, Ankara.
  • Yaman, M, Coşkuntürk, O.S, Hergüner, G. (1993). Stretching. (Yaz: Bob ve Jean Anderson) Kılıçarslan Matbaacılık, Ankara.
  • Yamaner, F. (2001). Beden Eğitimi Ve Sporda Temel İlkeler. Ekin Yayınevi, Bursa.
  • Yetim, A. (2000). Sporun Sosyal Görünümü. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5(1), 63-72.
  • Yıldırım, A, Şimşek, N. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık. Ankara.
  • Zorba, E. (2010). Herkes İçin Yaşam Boyu Spor. Herkes İçin Spor Federasyonu Yay, Ankara.
  • Zorba, E. (2012). Herkes İçin Yaşam Boyu Spor, Herkes İçin Spor Federasyonu Yayınları, Ankara.
Toplam 57 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Spor Hekimliği
Bölüm Makale
Yazarlar

Mikail Tel

Yayımlanma Tarihi 30 Ağustos 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Tel, M. (2020). İyilik ve Spor. Spor Eğitim Dergisi, 4(2), 42-52.

Spor Eğitim Dergisi (SEDER), aşağıdaki indeks/veritabanlarında listelenmektedir: